Media en Projecten.
In de Alles is liefde podcast
Liefde is... Al een tijdje ben ik fan van de 'Alles is liefde' podcast van relatietherapeut Rianne Roes. In haar podcast gaat ze in gesprek met grootheden op het gebied van liefde, relaties en seks om zo gesprekken te openen en taboes te doorbreken. Deze keer was ik te gast. In het rijtje van specialisten mocht ik, als ervaringsdeskundige, mijn kijk op liefde, relaties en seks delen en ik vond het helemaal te gek om te doen. Waarom is het toch zo lastig om van een bepaalde identiteit af te komen? Wie neem je eigenlijk allemaal mee de slaapkamer in als je seks hebt? Ik vertel over hoe ik volledig geblokkeerd raakte, zowel emotioneel als fysiek en hoe ik daaruit ben gekomen. Met heel veel ups en downs en hulp van specialisten. Ik leg uit hoe ik heb leren spelen met verschillende 'rollen' en zo ook het spel in bed heb ontdekt. Op Rianne's begin vraag; wat is liefde? Is mijn antwoord: liefde is een startpunt. Ik heb jaren gedacht dat ik aan bepaalde voorwaarden moest voldoen om liefde te verdienen en nu weet ik dat liefde het startpunt is voor alles. Én... Liefde is iemand (ook jezelf) zien voor wie die is én voor wie die zou kunnen zijn. Want het zien van iemands (of je eigen) potentie, die ruimte, dat is liefde.
Columnist bij de Gelderlander.
Sinds december 2020 ben ik columnist bij de Gelderlander - Achterhoek. Mijn missie: openingen creëren voor goede gesprekken. In mijn columns stel ik mezelf kwetsbaar op, deel ik persoonlijke verhalen en gedachtekronkels waarvan ik vermoed dat er universele (levens)lessen en vragen uit te halen zijn. Of niet.
​
In mijn column blijf ik mezelf uitdagen om zo eerlijk, rauw en authentiek mogelijk te zijn. Niet schrijven om wat ik denk dat mensen willen horen, maar schrijven zoals het voor mij is. Kleine verhalen.
​
Soms ga ik verder op een column in, in m'n Open Lucht Podcast. Heb je al geluisterd?
Bij Omroep Gelderland over True Stories Told Live en het belang van openheid.
Ik werd uitgenodigd bij de live talkshow 'De Week van Gelderland' van Omroep Gelderland om te vertellen over mijn missie: meer openheid en lucht aanbrengen door echte verhalen te delen. In dit geval vertel ik over de moeilijkheden van open zijn in een hechte gemeenschap, zoals in de Achterhoek. Maar ook benadruk ik dat openheid op veel plekken nog geen vanzelfsprekenheid is. Ik geloof erin dat een event als True Stories Told Live deel van de verandering kan zijn. Super tof om mijn verhaal te mogen doen, al had ik nog veel meer willen delen! Maar gezien de bijval die ik heb gekregen, was m'n punt gemaakt. Kijk het interview hier terug.
​
Ook op de Radio mocht ik mijn verhaal doen. Hier was net iets meer tijd om de diepte in te gaan en de juiste context te schetsen. Sluit mooi aan op het tv interview! Benieuwd of je herkenning vindt in wat ik deel.
​
​
Radio Gelderland
In het NRC en de Groene Amsterdammer over True Stories Told Live.
Tijdens de tweede edities van True Stories Told Live in Nederland zat er een journalist in de zaal van het NRC. Hij was onder de indruk en nieuwsgierig naar het verhaal achter True Stories. Thuis op het balkon hebben we drie uur lang gepraat over mijn drijfveren, waarom gesprekken openen voor mij zó ontzettend belangrijk is en hoe dat zo is ontstaan. Ik heb vaker mijn verhaal gedeeld in de media, maar nooit was het zo ontzettend persoonlijk en raakte het zo de kern. Het voelde als het juiste moment, het juiste medium en de juiste persoon om het tegen te vertellen. Super trots op wat voor een mooi verhaal Karel ervan heeft gemaakt. Ik had tranen in m'n ogen toen ik het las. Nieuwsgierig? Lees hier het hele verhaal hier in het NRC. En hier ook in de Groene Amsterdammer. Ben benieuwd of en hoe het jou raakt!
PROJECT BINNENKIJKEN.
Met Project Binnenkijken heb ik samen met fotograaf Anja Onstenk persoonlijke verhalen van de mensen in Oost Gelre tijdens de corona-tijd vastgelegd. Vanachter de ramen, welteverstaan.
Iedereen heeft een uniek verhaal en juist als we fysiek afstand moeten nemen kunnen verhalen ervoor zorgen dat we ons op andere vlakken meer verbonden voelen. Als fotograaf werd Anja Onstenk geïnspireerd door collega’s die mensen vanachter de ramen fotografeerden en ze vroeg mij of ik als storyteller de beelden kracht bij kon zetten door het persoonlijke verhaal van de mensen op papier te zetten. Een schot in de roos, want de verhalen werden warm ontvangen. In totaal hebben we vijfentwintig reportages gemaakt die je hier terug kunt zien en lezen.
Interview boek:
Work Hard Travel Harder.
PR. Specialist en Digital Nomad Suzanne van Duijn interviewde me over mijn kijk op het leven als Digital Nomad. Zo'n tweeënhalf jaar lang reisde ik de wereld rond terwijl ik onderweg m'n werk deed, wat op dat moment voornamelijk bestond uit schrijfklussen. Ik vertel in het boek eerlijk over m'n struggles maar ook de mooie kanten van het locatie-onafhankelijk werken.
​
Nieuwsgierig? Je bestelt het boek hier.
TRUE STORIES TOLD LIVE.
In 2019 woonde ik een jaar lang in Lissabon. Daar werd ik in de eerste maand gevraagd om mijn verhaal te doen op het podium tijdens TSTL. Vlak voor het event bleek de organisator geen tijd te hebben. Ze vroeg me of ik het event over wilde nemen en hosten. Ik pakte deze kans met beide handen aan en besloot daarnaast ook om alle sprekers te gaan coachen in storytelling. Het event wed een groot succes en trok iedere maand weer een volle zaal. Na een jaar in Lissabon heb ik het event ook in Nederland opgezet.
True Stories Told Live is een intiem podium voor het delen van waargebeurde verhalen.
'I remember' brieven.
Sinds de zomer van 2019 schrijf ik brieven naar de ouders van de mensen die ik (onderweg) ontmoet. Ja, je leest het goed, naar de ouders. Om ze te vertellen over de bijzondere ontmoeting of band die ik heb of had met hun dochter of zoon. Omdat ik zelf veel heb gereisd weet ik hoe verschillende werelden soms 'los' van elkaar kunnen komen te staan. Alsof je op verschillende eilandjes leeft. Dit kan heel lekker zijn voor een tijdje, maar ik heb ook ervaren dat het soms zo zonde is dat je eigen familie niet weet dat je onderweg mooie ontmoetingen hebt en dat je veel vrienden maakt en mooie dingen doet. In de zomer van 2019 dacht ik terug aan een gesprek dat ik had met een vriendin van me. Het was in Bloemendaal op het strand tijdens een festival georganiseerd om haar leven te vieren. Ze was ongeneeslijk ziek. Daar vertelde ze me hoe bijzonder ze het vond om alle verschillende hoofdstukken van haar leven bij elkaar te zien. Hier heb ik veel aan terug gedacht, want waarom zouden we niet eerder uitspreken wat iemand voor ons betekent en zo verschillende hoofdstukken samenbrengen? In 2019 besloot ik om hier iets mee te doen en begon ik met het schrijven van de brieven naar de ouders (of andere familieleden of vrienden) van de mensen die ik onderweg tegenkom. Gewoon om te zeggen dat ze een geweldig kind/broer/zus/buurman of tante hebben. Niet alleen een cadeautje voor hen om te ontvangen, ook voor mij om te schrijven. Met de hand.
MIJN EERSTE BOEK.
Een boek waarin ik mensen meeneem door de Achterhoek, op zoek naar de mooiste plekjes.
​
De Achterhoek belichten van een andere kant, dat was mijn doel met het boek. Ik hou ervan om mensen én plaatsen te laten zien zoals ze zijn. Geen 'populairdoenerij' of juist jezelf tekort doen. Gewoon, zoals het is. Dat werd gewaardeerd, want het boek liep als een trein vanaf het moment dat het uitkwam (nu uitverkocht). In eigen beheer gemaakt en uitgegeven, kan ik wel zeggen dat dit me enkele grijze haren heeft opgeleverd, maar ook superveel plezier heeft gebracht. Iedere plek, de lettertypes, kleurgebruik, papiersoort, tot de winkels waar het boek verkrijgbaar was, was allemaal zelf bedacht, uitgezocht en geregeld. Te gek om alles samen te zien komen en fijn om het avontuur samen aan te kunnen gaan met support van m'n fotograaf: Jorieke Philippi.
​
​
Pakhuis de Zwijger in Amsterdam:
leven zonder bezittingen.
Omdat ik al een tijdje uit een koffer leefde werd ik gevraagd voor het event 'Leven zonder bezittingen' bij Pakhuis de Zwijger om iets meer te vertellen over de trend van het 'minimalisme'. Mensen die behoefte hebben aan minder spullen. Ik heb hier zelf nooit heel bewust voor gekozen, maar het is ontstaan door m'n levensstijl. Als je gemakkelijk wilt kunnen verplaatsen moet je niet veel spullen hebben.
​
Ik vond het bijzonder om te zien hoe er een groot ding gemaakt werd van iets simpels. Waarom is de norm veel spullen hebben? En waarom is het bijzonder als je dit niet hebt? En wat is er eigenlijk zo nieuw aan het leven in iets als een 'co-living'? Is een gezin of studentenhuis eigenlijk ook niet gewoon een 'co-living'? En delen we niet altijd al spullen met elkaar?
Tof dat ik hier mijn visie over mocht delen.
​
​